Warme holletjes

Had ik het gisteren over, slapen, slapen , slapen, dan was dat niet helemaal waar. Ik werd door de mannen op mijn vingers getikt, want Jerry en Albert zijn gisteren ook nog op strooptocht geweest! Een eindje verderop staat n.l een lege boerderij, waar al jaren niemand meer in woont en waar wel een mooie waterpomp aan de muur hangt! Ons kent ons, of liever gezegd, de meeste lezers kennen Jerry! Die heeft pas rust, wanneer hij in zo'n oud verlaten pand is geweest! Dus samen op pad, met een berg aan waarschuwingen onzerzijds op zak. Want staat zo'n pand niet op instorten? Liggen er geen lijken? Komt er niet onverwachts iemand met een grote buks om de hoek, die zegt" c'est mon territoire". Enzovoorts. Ze blijven een tijdje weg en komen zichtbaar voldaan terug met een tekstbordje en lege blikken. Ze hebben gescoord! Helaas niet de zaken die ze verwacht hadden want het huis was leeg. Jammer! Vandaag was het een heerlijke rustige dag. Jerry en Anita hebben een uitstapje naar Montauban gemaakt, Sjors en Janine een uitstapje naar Le Clerc, en wij hebben genoten van de zon en de rust. Daarnaast heeft iedereen zitten lezen, zelfs ik! Albert en Miranda hebben samen staan kokkerellen en wij hebben heerlijk met z'n allen gegeten! Rond middernacht besloten wij, omdat het toch aan de frisse kant was om in onze warme holletjes te kruipen, helaas,........ dat duurde even, de heren kregen Jan namelijk niet op de oprijplaten, de stoel moet er namelijk precies opstaan, en wanneer de wielen goed staan, moet Jan met volle kracht omhoog. Dit is altijd een " stuntactie" en wij zijn dan ook elke avond blij, wanneer Jan weer veilig boven is. De stoel deed echter niets meer! Niet voor en niet achteruit, dus Jan staat onder aan de oprijplaat en kan niet omhoog. " Wij hebben een uitdaging" zegt Albert tegen mij, wanneer ik van het toilet af kom. Tja, dit hebben wij nog niet gehad! En raar, dat de accu leeg is, want wij hebben Jan vanmiddag heel de middag aan de stroom gehad. Toch blijkt de accu leeg en de vraag is. " hoe snel is hij weer opgeladen?" Een extra deken over Jan heen, stroom eraan. Ondertussen tandenpoetsen en wachten. Wachten duurt altijd lang......Zeker wanneer, het buiten koud is en onze warme bedjes staan te lonken. Jan weet een oplossing! De stoel in zijn " vrij" zetten, en dan met vereende krachten hem naar boven duwen! De stoel weegt met Jan erin 300 kg, dat gaat dus niet lukken, zeg ik tegen Jan, " jawel" knippert Jan, " nee" zeg ik. Gelukkig krijg ik bijval en gaan wij toch proberen of de stoel al voldoende is opgeladen. Gelukkig, hij doet het en kan iedereen naar zijn holletje. Anita en Jerry slapen vannacht in de bus, ben benieuwd hoe dat zal bevallen . Vanuit mijn caravan raampje zie ik dat het donker is in de bus,.......